Fables and Folktales

រឿង អូដ្ឋនិងលា

(បទពាក្យ ៨)
កាលមួយនោះមានឈ្មួញអំបិលម្នាក់     រស់នៅស្នាក់ក្បែរវាលសាហារា
ផ្នែកខាងលិចនៃទ្វីបអាហ្វ្រិកា           ឆ្លងកាត់មហាវាលខ្សាច់មួយដ៏ធំ ។
ឈ្មួញបានប្រើសត្វអូដ្ឋហើយនឹងលា         ឲ្យពួកវាដឹកអំបិលច្រើនដុំ
យកទៅលក់នៅឯទីប្រជុំ                      ផ្សារមួយធំក្នុងដែនដីភារា ។
ការធ្វើដំណើរទៅផ្លូវវែងឆ្ងាយ          នឿយហត់កាយសត្វទាំងពីរអង្គា
ខំប្រឹងដើរទៅមុខទាំងវេទនា       ទ្រុឌទ្រមកាយាស្ទើរក្ស័យតៃហោង ។
ដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវទៅទីផ្សារ           លាពោលថាអូដ្ឋអើយមេត្តាបង
ជួយរំលែកអីវ៉ាន់ពីលើខ្នង                   ខ្ញុំខ្លះផងដើម្បីឆ្លងដល់ត្រើយ ។
ឮលាអង្វរអូដ្ឋស្រូតឆ្លើយថា               យើងធ្ងន់ដូចគ្នាទេសម្លាញ់អើយ
ឯងកុំរំអួយពេកប្រឹងឡើងវ៉ឺយ            ពោលរួចហើយអូដ្ឋបន្តយាត្រា ។
លាខំប្រឹងដើរតាមទាំងត្រដរ              ព្យាយាមអង្វរអូដ្ឋឲ្យមេត្តា
ជួយវាផងតែម្តងនេះទេណា               ដ្បិតអីវាយល់គ្រាមានវិបរិត ។
មិនយូរប៉ុន្មានបានដល់ទីលង់            លាដួលតូងបាត់បង់អង្គជីវិត
ឈ្មួញឃើញលាស្លាប់ក៏មានគំនិត
ឆ្លៀតរិះគិតរកលាភតាមស្ថានការណ៍ ។
គាត់កាត់លើយបកស្បែកលាចេញមក   រួចលើកយកផ្ទុកលើខ្នងអូដ្ឋរ៉ា
ព្រមទាំងដុំអំបិលបន្ទុកលា                 ឲ្យអូដ្ឋវាលីលាដឹកតែឯង ។
ចម្ងាយផ្លូវទៅផ្សារនៅឆ្ងាយក្រៃ   អូដ្ឋនឹកសោកស្តាយកំហុសក្រៃលែង
បើព្រមជួយលាម្លេះមិនចំបែង      ដឹកអីវ៉ាន់ម្នាក់ឯងថែមស្បែកលា ។
ការពារមុនប្រសើរជាងព្យាបាល     រឿងដំណាលស្តីពីអូដ្ឋនិងលា
ជាដំបូន្មានមួយដ៏ពិស្តារ                 សម្រាប់ពិចារណាជាមេរៀន ៕