Fables and Folktales

រឿង មេទ័ពនិងគ្រាប់ព្រួញពិស

(បទពាក្យ ៨)
សម័យមួយនៅស្រុកពារាណសី            មានមេទ័ពចក្រីម្នាក់ក្លាហាន
ចេញទៅច្បាំងតតាំងហើយត្រូវបាន
សត្រូវបាញ់ត្រូវប្រាណនឹងព្រួញពិស ។
ចុកចាប់ណាស់គាត់ប្រះដេកលើដី  ហើយស្រដីប្រាប់ទ័ពឲ្យជ្រើសរើស
រកភ្នាក់ងារមួយក្រុមកុំឲ្យឃ្នើស ស្វែងចាប់ម្ចាស់ព្រួញពិសនោះឲ្យបាន ។
“យើងចង់ដឹងថាអ្នកមានតេជដៃ   បាញ់ព្រួញពិសចង្រៃមុតជាប់ប្រាណ
ប្រុសឬស្រីឈ្មោះអ្វីចោរសាមាន្យ    ចិត្តក្លាហានដូចខ្លាឬរាជសីហ៍ ។
តើជននោះមានយសធំឬតូច            បើប្រដូចនឹងយើងជាចក្រី
ឋានៈវាស្មើយើងដែរឬអី                    មានថ្វីដៃប្រើធ្នូឬក៏ស្នា ។
ឯគ្រាប់ព្រួញដែលវាបាញ់ទម្លុះ         ឲ្យធ្លាយធ្លុះខ្លួនយើងឈឺពឺតផ្សា
តើវាធ្វើពីឈើប្រភេទណា             យើងត្រូវការឲ្យវាប្រាប់ឲ្យច្បាស់” ។
លុះបានស្តាប់បង្គាប់មេទ័ពថ្លែង     កូនទ័ពម្នាក់ចំបែងចិត្តខ្លាំងណាស់
ចូលរៀបរាប់ប្រាប់មេថាលោកម្ចាស់
របួសលោកធ្ងន់ណាស់ព្យាបាលសិន ។
គ្រាប់ព្រួញពិសនេះពិតគ្រោះថ្នាក់ជាក់ 
អាចធ្វើឲ្យលោកម្ចាស់មានទុក្ខធ្ងន់
ច្នេះគួរតែព្យាបាលជាបន្ទាន់             ដើម្បីជួយសម្រន់ការឈឺចាប់ ។
តែមេទ័ពបង្គាប់តបវិញថា                 នេះគឺជាបញ្ជាឯងត្រូវស្តាប់
យើងត្រូវការម្ចាស់ព្រួញមករ៉ាយរ៉ាប់  ប្រាប់សាវតាវាឲ្យយើងដឹងមុន ។
យល់មេទ័ពបង្គាប់មិនត្រិះរិះ               កូនទ័ពទាល់តម្រិះក៏រួសរាន់
ស្វែងរកម្ចាស់ព្រួញពិសជាបន្ទាន់   ក្រែងមកទាន់សង្គ្រោះលោកចក្រី ។
ពេលចាប់បានម្ចាស់ព្រួញពិសមកដល់
កម្មអកុសលផ្តល់ឲ្យមេទ័ពក្ស័យ
ដ្បិតជាតិពិសជ្រួតជ្រាបពេញរាងកាយ
ជីវិតគាត់អន្តរាយបាត់ទៅហើយ ៕