(បទ កាកគតិ)
ថ្លែងពីព្រានព្រៃ ទាក់បានសត្វបី គឺសារិកា
ក្ងោកមួយកុកមួយ យកមករក្សា ហ្វឹកហាត់វិជ្ជា
ចេះស្តាប់សម្តី ។
បង្រៀនសារិកា ឲ្យចេះភាសា អាចនិយាយស្តី
ឆ្លើយឆ្លងនឹងមនុស្ស មិនថាប្រុសស្រី ព្រោះវាឆ្លាតវៃ
លើសសត្វនានា ។
ឯក្ងោកនិងកុក ឲ្យរៀនរាំក្លុក ល្អមើលអស្ចារ្យ
លុះដល់គ្រាមួយ ព្រានយកពួកវា ថ្វាយស្តេចទស្សនា
កំសាន្តហឫទ័យ ។
នៅមុខរាជា ឆោមសារិកា សាសងសម្តី
ជួនកាលវាហួច ជួនកាលនិយាយ ឆ្លើយនឹងព្រានព្រៃ
ឥតភ្លេចមួយឃ្លា ។
ក្រោយពេលបានស្តាប់ សំនៀងសាសព្ទ សត្វសារិកា
ស្តេចសព្វហឫទ័យ ហើយសួរព្រានថា យើងចង់ជាវវា
ពីអ្នកបានទេ ។
ព្រានទូលថាបាន សត្វទាំងបីប្រាណ ឥតបញ្ហាទេ
តែសូមទ្រង់ទត ក្ងោកនិងកុកដែរ ពួកវាពូកែ
រាំត្លុកក្រៃណា ។
ស្តេចឮដូច្នោះ ទ្រង់ផ្តល់កិត្តិយស ឲ្យសត្វមយូរ៉ា
ឡើងរាំលើឆាក ថ្វាយទ្រង់ទស្សនា តើវាអស្ចារ្យ
ដូចព្រានពោលទេ ។
ក្ងោកឡើងលើឆាក បើកកន្ទុយខ្វាក ខិតខំរាំរេ
លាតត្រដាងស្លាប ខ្លួនរីកធំទ្វេ ស្តេចទតហើយស្នេហ៌
ក្ងោកពេញចិន្តា ។
ស្តេចប្រាប់ឲ្យគេ ចាប់ក្ងោកទុកដែរ ដូចសារិកា
ដល់វេនកុកម្តង វាមានប្រាជ្ញា ឈ្វេងយល់ហេតុការណ៍
ពីគ្រោះថ្នាក់ធំ ។
កុករិះគិតថា សត្វសារិកា និងក្ងោកខិតខំ
សម្តែងវិជ្ជា មិនហ៊ានបន្លំ បានល្អឧត្តម
ស្តេចគាប់ហឫទ័យ ។
ស្តេចស្រឡាញ់ពេក ចាប់ដាក់ទ្រុងដែក ទុកទតរាល់ថ្ងៃ
ធម្មតាសត្វជាប់-- ទ្រុងគ្មានសេរី ដូចសត្វបក្សី
រស់ក្នុងព្រៃឡើយ ។
លុះគិតឃើញច្នោះ កុកឱនក្បាលចុះ ធ្វើល្ងង់តោះតើយ
ត្រដាងស្លាបរាំ លើកជើងល្វើយៗ ស្តេចទតយល់ហើយ
មិនចូលចិត្តសោះ ។
ស្តេចចេញបញ្ជា កុកមិនបានការ ដោះលែងវាចុះ
ព្រានបានស្តាប់ហើយ ចាប់កុកលើកបោះ ឲ្យវាហើរហោះ
វិលចូលក្នុងព្រៃ ។
កុកវិលទៅស្ថាន ជួបញាតិសន្តាន រស់មានសេរី
ព្រោះមានគំនិត ចេះគិតលកលៃ ប្រើភាពឈ្លាសវៃ
រកសេរីភាព ៕
"ចំណេះវិជ្ជា បើប្រើខុសកាលវេលា អាចនាំទុក្ខដល់ខ្លួន"
No comments:
Post a Comment