(បទ ភុជង្គលីលា)
សត្វរុយតូចមួយបានហើរ មកទំនៅលើ ក្បាលតាទំពែក ។
ដើម្បីជញ្ជក់ខាំហែក បឺតឈាមយ៉ាងត្រេក ត្រអាលពីគាត់ ។
តាក៏លើកដៃទះវាត់ រុយខាំក្បាលគាត់ ឲ្យស្លាប់តៃហោង ។
តែរុយហោះហើរគេចឆ្លង តាជ្រុលដៃផង ទះត្រូវក្បាលឯង ។
រុយរួចពីស្លាប់ក៏ថ្លែង ចំអកខែងរ៉ែង ដាក់តានោះថា ។
គ្រាន់តែរុយខាំក្បាលតា តើឈឺប៉ុនណា បានជាតាខឹង ។
ចង់សម្លាប់តាមកំហឹង ឥឡូវសមនឹង ឈឺខ្លួនឯងហើយ ។
តាឮដូច្នោះក៏ឆ្លើយ រុយអើយកុំឈ្លើយ ព្រហើនខ្លាំងពេក ។
ទោះឈឺលើសនេះអនេក ឬក្បាលយើងបែក ក៏យើងករុណា ។
ព្រោះយើងគ្មានចិត្តចេតនា ធ្វើឲ្យអាត្មា យើងឈឺនោះអី ។
តែឯងជាសត្វចង្រៃ គួរឲ្យស្អប់ក្រៃ ជាតិសត្វតិរិច្ឆាន ។
បើអាចសម្លាប់ឯងបាន ទោះបីឈឺប្រាណ លើសនេះរយដង ។
ក៏យើងសុខចិត្តឥតហ្មង ឲ្យតែបំណង យើងបានសម្រេច ៕
ពៀរគឺអាចរំងាប់បានដោយការមិនចងពៀរ
No comments:
Post a Comment