ចំណីខួរក្បាល

ទិដ្ឋិអន្ទង់អាំង (Crooked Reasoning) នយោបាយគឺជារឿងងាយរៀនងាយយល់ ។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងព្យាយាមស្វែងយល់អំពីចរិតអ្នកធ្វើនយោបាយ វាពិបាកជាងស្វែងយល់អំពីចិត្តមនុស្សស្រីហៅមិនឮ ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានអង្គុយមើលការពិភាក្សាគ្នាមួយទល់នឹងមួយ រវាងអ្នកសម្របសម្រួលកម្មវិធី (Host) របស់ទូរទស្សអាមេរិកាំងមួយឈ្មោះ Firing Line ជាមួយនឹងលោក គ្រីស សូនូនូ ដែលជាអភិបាលរដ្ឋ នូហាមស៊ៀ ។ លោក សូនូនូ គឺជាសមាជិកនៃគណបក្សសាធារណរដ្ឋ ដែលមានលោកអតីតប្រធានាធិបតី ដូណាល់ ត្រាំ ជាបុគ្គលដ៏មានឥទ្ធិពលជាងគេបំផុតនៅក្នុងជួរបក្ស ។ អ្វីដែលធ្វើឲ្យលោក សូនូនូ លេចធ្លោនៅក្នុងជួរបក្សស្ទើរតែដូចលោក ត្រាំ ដែរ គឺក្នុងនាមជាអភិបាលរដ្ឋរបស់គណបក្សសាធារណរដ្ឋមួយរូប លោក សូនូនូ បានប្រកាសជាសធារណៈ មិនគាំទ្រលោក ដូណាល់ ត្រាំ ជាបេក្ខជនប្រធានាធិបតីនៅក្នុងការបោះឆ្នោតនាអាណតិនេះទេ ។ លោក សូនូនូ គាំទ្របេក្ខភាពរបស់អ្នកស្រី នីគី ហេឡី ។ ខាងក្រោមនេះគឺជាសម្រង់ពីបីឃ្លាដែលខ្ញុំស្រង់ចេញពីការពិភាក្សារវាងអ្នកសម្រួលកម្មវិធីទូរទស្សន៍ (TV Host) និងលោក សូនូនូ (Sununu)៖ TV Host: What do you think about Trump as a candidate? (តើលោកវាយតម្លៃបេក្ខភាពលោក ត្រាំ ដូចម្តេចដែរ) ។ Sununu: He is unelectable. (គាត់ជាមនុស្សមិនគួរឲ្យគាំទ្រទេ ។) កំណត់ស្មេរ៖ ពាក្យនេះ បើនិយាយឲ្យត្រង់ភ្លឹងតែម្តងគឺលោក ត្រាំ ជាមនុស្សអសមត្ថភាព ។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងភាសានយោបាយ គេមិននិយាយចំៗទេ ។ TV Host: If, at the end, he becomes the nominee of the Republican Party in the Presidential contest, would you vote for him or not? (ប្រសិនបើនៅទីបំផុត លោក ត្រាំ ទទួលបានការគាំទ្រពីបក្សសាធារណរដ្ឋឲ្យឈរឈ្មោះជាបេក្ខជនប្រធានាធិបតី តើលោកបោះឆ្នោតឲ្យគាត់ទេ) ។ Sununu: I would definitely vote for him. (ខ្ញុំប្រាកដជាបោះឆ្នោតគាំទ្រគាត់) ។ នៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍ យើងមានសិល្ប៍វិធីមួយដែលហៅថា៖ បដិវាទកម្ម ឬ ទំនាស់ ។ កាលណាមានបដិវាទកម្ម ឬ ទំនាស់ វាតែងតែនាំទៅកាន់ សោកនាដកម្ម ។ នយោបាយនិងអក្សសិល្ប៍ គឺដូចគ្នា ។ វាជាសិល្បៈ ។ ក៏ប៉ុន្តែ ទម្រង់នៃសិល្បៈទាំងពីរ ផ្តល់ផលពីរផ្ទុយគ្នា ។ មួយនាំមនុស្សឲ្យរំភើបញាប់ញ័រក្នុងចិត្ត ប៉ុន្តែមិនបង្កឲ្យមានគ្រោះមហន្តរាយទេ ។ មួយទៀតនាំមនុស្សឲ្យធ្លាក់ចូលទៅក្នុងគ្រោះមហន្តរាយតែម្តង ។ ខ្ញុំសូមលើកយកបដិវាទកម្មនៅក្នុងគំនិតលោក សូនូនូ មកបង្ហាញនៅទីនេះ ។ He is unelectable Versus I would definitely vote for him. (គាត់ជាមនុស្សមិនគួរឲ្យគាំទ្រទេ ។ ខ្ញុំប្រាកដជាបោះឆ្នោតគាំទ្រគាត់) ។ បើយើងយកពាក្យពីរឃ្លានេះ មកត្រួតពិនិត្យឲ្យសុីជម្រៅបន្តិច វាហាក់ដូចជាខួរក្បាលរបស់លោក សូនូនូ មិនស្ថិតនៅក្នុងលលាដ៍ជាមួយគ្នាទេ ។ បដិវាទកម្ម ឬ ទិដ្ឋិអន្ទង់អាំង គឺជាកត្តាដ៏ធំបំផុតដែលធ្វើឲ្យមនុស្សឆ្លាតវាងវៃ ក្លាយទៅជាទាសកររបស់មនុស្សអសមត្ថភាព ឬក៏ជនផ្តាច់ការ ។ នៅក្នុងវិស័យនយោបាយ គ្មាននរណានាំគ្រោះមកឲ្យយើងក្រៅអំពីគំនិតបដិវាទកម្មរបស់យើងទេ ។ ខ្ញុំសូមអនុញ្ញាតយកទិដ្ឋិនយោបាយផ្ទាល់ខ្លួនមកលាតត្រដាងនៅទីនេះបន្តិចដែរចុះ ។ ខ្ញុំមិនមែនជាសមាជិកគណបក្សសាធារណរដ្ឋ ហើយក៏មិនមែនជាសមាជិករបស់គណបក្សប្រជាធិបតេយ្យដែរ ។ ថាខ្ញុំជាបុគ្គលឯករាជ្យ ក៏មិនត្រឹមត្រូវដែរ ។ នៅក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសអ្នកដឹកនាំប្រទេសជាតិ ខ្ញុំប្រកាន់យកគោលការណ៍មួយគឺ បំបែកអំណាចប្រមូលផ្តុំ ។ នៅក្នុងរបៀបគ្រប់គ្រងនិងដឹកនាំប្រទេសរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក មានស្ថាប័នបីជាអ្នកចាត់ចែងគឺ ប្រធានាធិបតី រដ្ឋសភា និង ព្រឹទ្ធសភា ។ ស្ថាប័នទាំងបីនេះ កើតចេញអំពីការបោះឆ្នោត ។ ដូច្នេះ នៅក្នុងការបោះឆ្នោតរៀងរាល់អាណត្តិ ខ្ញុំតែងតែបែងចែងការគាំទ្ររបស់ខ្ញុំទៅឲ្យតំណាងបក្សនីមួយៗ ដើម្បីរក្សាតុល្យភាព ។ បើស្ថាប័នទាំងបីត្រូវបានគណបក្សមួយគ្រប់គ្រងទាំងស្រុងនៅក្នុងអាណត្តិណាមួយ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមបំបែកអំណាចឯកបក្សនោះនាគ្រាបោះឆ្នោតពាក់កណ្តាលអាណត្តិ (២ឆ្នាំក្រោយមក) ។ សម្រាប់ខ្ញុំ គណបក្សឬមនោគមវិជ្ជា មិនសំខាន់ទេ ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុត គឺការពារកុំឲ្យអំណាចប្រមូលផ្តុំវាកកើតឡើងបាន ៕