ចំណីខួរក្បាល

នរកប្រាំបួនជាន់ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានមើលភាពយន្តឯកសារស្តីអំពីកវីដ៏ល្បីល្បាញមួយរូបរបស់ប្រទេសអ៊ីតាលី គឺលោក ដានតេ អាលីហ្គៀរី (Dante Aligieri) ។ ខ្សែភាពយន្តឯកសារនោះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំរលឹកទៅដល់អនុស្សាវរីយ៍សិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យ ដ្បិតខ្ញុំធ្លាប់បានសិក្សាកំណាព្យរបស់គាត់គឺរឿង ចំអកព្រហ្មលិខិត (Divine Comedy) ។ នៅពេលគេនិយាយអំពីជីវិតលោក ដានតេ គេតែងតែភ្ជាប់វាជាមួយនឹងរឿង ចំអកព្រហ្មលិខិត (ឬ នរកប្រាំបួនជាន់) ដ្បិតជីវិតគាត់និងរឿងនិទាននេះ ហាក់ដូចជាបានវេញចូលគ្នាជាធ្លុងមួយ ។ លោក ដានតេ សរសេររឿង ចំអកព្រហ្មលិខិត ដោយផ្អែកលើការភ្លឹករបស់គាត់ ។ ព្រលឹងរបស់គាត់បានចាកចេញអំពីរូបទៅធ្វើទស្សនកិច្ចនៅឋាននរក រួចហើយវិលឆ្លងកាត់ឋានកណ្តាលទៅកាន់ឋានសួត៌ ។ ដោយហេតុតែរឿងនេះផ្តោតការពណ៌នាពិស្តារនៅក្នុងឋាននរក យើងមិននិយាយអំពីឋានកណ្តាលនិងឋានសួគ៌ទេ ។ តែសូមជម្រាបថា បើយើងគិតជាឋានានុក្រម ឋាននរកមាន ៩ជាន់ ឬ ៩ស្រទាប់ ។ ឋានកណ្តាលមាន ៧ជាន់ ។ ឯឋានសួគ៌ក៏មាន ៩ជាន់ដែរ ។ ជាទ្រង់ទ្រាយវប្បធម៌ ការពណ៌នាអំពីនរកទាំង៩ជាន់របស់លោក ដានតេ គឺមានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នាទៅនឹងការពណ៌នាអំពីឋាននរកនៅក្នុងវប្បធម៌ខ្មែរ ។ សូម្បីតែដំណើរភ្លឹក ក៏យើងធ្លាប់ឮជាហូរហែនៅក្នុងដំណើរជីវិតពលរដ្ឋខ្មែរដែរ ។ នៅលើជញ្ជាំងថែវផ្នែកខាងត្បូងនៃប្រាសាទអង្គរវត្ត យើងមានចម្លាក់ដ៏ពិស្តារមួយស្តីអំពីអ្នកទោសនៅក្នុងឋាននរក ។ តាមពិត លោក ដានតេ សរសេរពណ៌នាអំពីនរក ៩ជាន់នោះគឺនៅឆ្នាំ ១៣០៨ ដែលមានរយៈពេលប្រមាណជា ២០០ឆ្នាំ ក្រោយពេលដែលខ្មែរឆ្លាក់ទិដ្ឋភាពស្ថាននរកនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទអង្គរវត្ត ។ មុនពេលលោក ដានតេ ភ្លឹកនិងមានឱកាសបានទៅធ្វើទស្សនកិច្ចនៅឋាននរក គាត់បានលួចស្រឡាញ់នារីម្នាក់ឈ្មោះ ប៊ៀតទ្រីស (Beatrice) ។ ជាអកុសល នាងប៊ៀទ្រីស បានស្លាប់នៅអាយុ ២៥ឆ្នាំ ដែលជាហេតុនាំឲ្យលោក ដានតេ ស្រងេះស្រងោចខ្លោចចិត្តជាខ្លាំង ។ គឺនៅក្នុងភាពត្រម៉ង់ត្រម៉ោចនោះហើយ ដែលព្រលឹងគាត់បានចាកចេញអំពីរូបទៅស្វែងរកកញ្ញា ប៊ៀទ្រីស ។ មុននឹងបានទៅជួប ប៊ៀទ្រីស ដែលស្ថិតនៅឯឋានសួគ៌ ព្រលឹងរបស់លោក ដានតេ ត្រូវធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ឋាននរកនិងឋានកណ្តាលជាមុនសិន ។ ដូចជាការធ្វើដំណើរឯទៀតដែរ ដំណាក់កាលទីមួយនៃដំណើរទៅកាន់ឋាននរក គឺចេញអំពីស្ថានីយ៍គមនាគមន៍ឬទីក្រុង ដែលមានឈ្មោះថា DIS (ឌីស) ។ គួរកត់សម្គាល់ថា ទីក្រុង ឌីស គឺស្ថិតនៅទីស្ថានដែលមនុស្សរស់នៅដែរ ។ ដូច្នេះ អ្វីដែលយើងហៅថា "ឋានកណ្តាល" វាក៏ជាផ្នែកមួយនៃឋាននរក ។ សូមមើលរូបភាពទីមួយដែលខ្ញុំដាក់ភ្ជាប់នឹងអត្ថបទនេះ ។ ស្រទាប់ខាងលើបំផុត ដែលមានសណ្ឋានដូចចំណតយន្តហោះនោះ វាជាស្ថានីយ៍ចេញដំណើរដែលមានឈ្មោះថា ឌីស ។ ព្រលឹងរបស់មនុស្ស និង សត្វ ព្រមទាំងខ្មោច គឺស្ថិតនៅទីនេះ ។ បន្ទាប់ពីព្រលឹងលាចាករូបនិងទទួលបានការអនុញាតឲ្យធ្វើដំណើរ យើងនឹងចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរទៅកាន់ជាន់ទីមួយនៃឋាននរក ដោយចុះតាមជណ្តើរដូចនៅក្នុងរូបភាព ។ មុនពេលចេញដំណើរ យមរាជ នឹងផ្តល់ទិដ្ឋាការឲ្យយើងថាតើត្រូវទៅស្នាក់នៅ ឬទទួលទោសនៅជាន់ទីប៉ុន្មាន ដោយផ្អែកលើកុសលកម្មនិងអកុសលកម្ម ដែលយើងបានប្រព្រឹក្តិកាលមានជីវិតនៅលើលោក ។ យើងអាចវិនិច្ឆ័យថា នរកជាន់ទីមួយគឺនៅក្នុងផ្នូរដែលជាតំបន់ស្ថិតនៅក្រោមឫសស្មៅបន្តិច ។ មនុស្សដែលមានគុណសម្បត្តិល្បីៗជាច្រើនដូចជា សូក្រាត អូមែរ ផ្លាតុង ពេលស្លាប់ទៅគឺត្រូវធ្លាក់នរកត្រឹមកម្រិតទីមួយនេះ ។ និយាយរួម នរកជាន់ទីមួយនេះគឺសម្រាប់ដាក់មនុស្សដែលមិនដែលស្គាល់ ឬមិនទទួលស្គាល់អត្ថិភាពអាទិទេព ។ គេហៅនរកជាន់ទីមួយនេះថា លីមបូ (Limbo) ឬទីស្ថានជនវង្វេង ។ គួរកត់សម្គាល់ដែរថា នៅលើខ្លោងទ្វារចុះមកកាន់ឋាននរក គេសរសេរពាក្យបដិសណ្ឋារកិច្ចមួយឃ្លាថា៖ "Abandon all hope, ye who enter here" (អ្នកដែលចូលមកដល់ទីនេះ លះបង់ក្តីសង្ឃឹមចោលឲ្យអស់) ។ ពាក្យនេះ មានន័យយ៉ាងសាមញ្ញថា៖ ព្រលឹងដែលធ្លាក់មកដល់ឋាននរក គ្មានផ្លូវនឹងវិលទៅកាន់ភពកំណើតវិញទេ ។ ស្រទាប់ទី២នៃឋាននរកគឺជាកន្លែងផ្តន្ទាទោសមនុស្សដែលលុះនឹងកាមរាគៈ ។ ជាន់ទីពីរនេះមានឈ្មោះថា ឡាស្ថ (Lust) សម្រាប់ដាក់មនុស្សដែលត្រេកត្រអាលនឹងកាមគុណ ។ យើងទាំងអស់គ្នា លើកលែងតែអ្នកដែលមិនដែលស្គាល់រសជាតិស្នេហ៍ ស្លាប់ទៅគឺប្រាកដណាស់នឹងធ្លាក់ចុះនរកជាន់ទីពីរនេះ ។ ស្រទាប់ទី៣នៃឋាននរកគឺសម្រាប់ផ្តន្ទាមនុស្សដែលលុះនឹងផឹកសុី ។ គេហៅជាន់ទី៣នេះថា គ្លូតតុននី (Gluttony) ។ អ្នកដែលសុីតាមឃ្លាន មិនប្រមាណដល់គ្នីគ្នា គឺត្រូវមកជាប់ទោសនៅទីនេះ ។ ឯជាន់ទី ៤ គេហៅថា ហ្គ្រីដ៍ (Greed) សម្រាប់ផ្តន្ទាទោសមនុស្សលោភលន់ផងទាំងពួង រាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកហួងហែងឥតក្រែងរអែងចិត្តអ្នកដទៃ ។ នៅជាន់ទី ៥ គឺសម្រាប់ផ្តន្ទាទោសមនុស្សដែលពូកែខឹង ឬ អេងហ្គឺ (Anger) ។ មនុស្សប្រចណ្ឌប្រពន្ធឬប្តីទាំងអម្បាលម៉ាន ស្លាប់ទៅនឹងមកនៅរងទុក្ខក្នុងជាន់ទី ៥នេះ ។ ឯជាន់ទី ៦ យើងមិនបាច់ព្រួយទេ គេឲ្យឈ្មោះថា ហ៊ាសេ (Heresy) គឺសម្រាប់ផ្តន្ទាទោសអ្នកនិយាយដើមគេ ។ តើនរណាមួយដែលមិនធ្លាប់និយាយដើមគេនោះ! នរកជាន់ទី៧ ទី៨ និង ទី៩ គឺសម្រាប់ផ្តន្ទាទោសមនុស្សដែលទុយ៌សហួសនិស្ស័យ ។ ជាន់ទី ៧ គេឲ្យឈ្មោះថា វ៉ាយអូលេន្ស (Violence) សម្រាប់ផ្តន្ទាមនុស្សដែលលុះនឹងអំពើហឹង្សា ។ ជនផ្តាច់ការដែលសង្ហារខាងផ្តាច់ផ្តិលជីវិតអ្នកនយោបាយផងគ្នា រាប់បញ្ចូលទាំងស្រីស្នេហ៍លួចលាក់ផងដែរនោះ នឹងត្រូវធ្លាក់នរកមកដល់ជាន់ទី៧នេះ ។ ឯជាន់ទី ៨ គឺសម្រាប់ផ្តន្ទាទោសជនអន្យតិរ្ថិយទាំងឡាយណាដែលរកសុីគៃបន្លំ ឬនិយមបោកប្រាស់គេដោយប្រើពាក្យជោគជ័យ ឬយកបារមីមកធ្វើជាឡប់ឡែ ។ ជាន់ទី ៨នេះមានឈ្មោះថា ហ្វ្រោដ (Fraud) ។ នៅជាន់ទី ៩ ដែលស្ថិតនៅគៀកនឹងស្នូលផែនដី មានឈ្មោះថា ទ្រីឈឺរី (Treachery) គឺសម្រាប់ផ្តន្ទាទោសជនក្បត់ជាតិ ឬក្បត់ទំនុកចិត្តអ្នកដទៃ ។ ប្តីផិតប្រពន្ធ ឬប្រពន្ធផិតប្តី លោកសង្ឃតាំងខ្លួជាទេវតាដើរលើដី អ្នកនយោបាយបម្រើផលប្រយោជន៍ឲ្យប្រទេសដទៃ ។ល។ និង ។ល។ ស្លាប់ទៅគឺត្រូវមករងទុក្ខនៅក្នុងនរកជាន់ទី ៩នេះ ។ ខ្មែរហៅទីនេះថា ឋានបាតាល ។ ទីនេះ បើក្តៅគឺក្តៅលើសភ្លើង ។ បើត្រជាក់គឺត្រជាក់ជាងទឹកកក ។ អ្នកទោសដ៏ល្បីល្បាញបំផុតនៅទីនេះគឺ សាតាំង (Satan) ។ គាត់ជាអតីតទេវតាដែលមនុស្សនិងអាទិទេពផងទាំងពួង បរាមុខ ។ គួរកត់សម្គាល់ថា មនុស្សឬទេវតា ដែលជាទីសក្ការរឹតតែខ្ពស់ បើប្រព្រឹត្តិទោសកំហុស នឹងធ្លាក់នរករឹតតែជ្រៅ ។ ឋាននរកជាទីកន្លែងផ្តន្ទាទោស ។ ទីនេះមិនសុីសំណូកសំណែនដូចឋានសួគ៌ទេ ។ សុីតែរបស់ដែលគេក្រវាត់ចោល ។ ការផ្តន្ទាទោសគឺស្អាតស្អំ ឥតលម្អៀង និង យុត្តិធម៌ជាទីបំផុត ។ មនុស្សនិងទេវតា រាប់បញ្ចូលទាំងសមាជិកបក្សទេវតាដែលមានអកុសលកម្ម គឺត្រូវធ្លាក់នរកដូចគ្នា ។ យោងតាមរបាយការណ៍របស់លោក ដានតេ នេះ យើងមើលឃើញថា វាពាក់ព័ន្ធនឹងកម្មផលដូចរបកគំឃើញរបស់ព្រះពុទ្ធដែរ ។ ចំណុចរួមគឺការឈឺចាប់ (Suffering) ដែលកើតចេញអំពីកម្ម ។ ព្រលឹងទាំងអស់គឺត្រូវរងកម្មទៅតាមស្ថានទម្ងន់ទោស នៃកម្មរបស់ខ្លួន ។ មុននឹងបញ្ចប់អត្ថបទនេះ ខ្ញុំសូមលើកយកសំណួរមួយមកពិចារណា ថាតើឋានរកមានអត្ថិភាពដែរទេ ។ ផ្អែកលើហេតុផលមួយចំនួន ខ្ញុំទទួលស្គាល់អត្ថិភាពនៃឋាននរក ។ ការទទួលស្គាល់នេះ គឺផ្អែកលើកត្តា កម្មផល និង ភាវឈឺចាប់ ដែលព្រលឹងឬវិញ្ញាណរងទុក្ខ ។ វិញ្ញាណគឺជាឋាមពលដែលមានទំហំតូចល្អិតមិនខុសអំពីអាតូមឡើយ ។ វាអាចស្ថិតនៅក្នុងចក្រវាឡ៍ លើភព ឬនៅក្នុងភពតែម្តង ។ ដូច្នេះ ប្រការដែលព្រលឹង ឬវិញ្ញាណក្ខ័ន្ធមនុស្សធ្លាក់នរកទៅដល់ស្នូលផែនដី ដូចជាគ្មានអ្វីពិបាកយល់ ឬពិបាកស្រមើស្រមៃទេ ។ ឯកម្មក៏ជាឋាមពលដែលមានប្រភពចេញអំពីស្នូល (Core) ដ៏តូចល្អិតដូចអាតូមដែរ ។ កម្មមានបីផ្នែកគឺ មនោកម្មំ វាចាកម្មំ និង កាយកម្មំ ។ មនោកម្មំ គឺជាឋាមពលឬក៏ជាឫសគល់របស់ វាចាកម្មំ និង កាយកម្មំ ។ បើកម្មជាឋាមពល ផលរបស់វាក៏អាចមានទម្រង់ជាឋាមពលដែរ ។ ដូច្នេះ ផ្អែកលើកត្តាកម្មផល ព្រលឹង (Human souls) ដែលរងទុក្ខទោសនៅក្នុងឋាននរក គឺស្ថិតនៅក្នុងទម្រង់ឋាមពលនេះឯង ៕ Photos courtesy of: Lyusya Durasova et al. and Wikipedia