ចំណីខួរក្បាល

ជ័យជម្នះដែលខ្វះអត្ថន័យ នៅក្នុងការប្រកួតកីឡា គេរមែងឃើញទស្សនិកជនក៏ដូចជាអ្នកប្រកួត មានចិត្តរំភើបរីករាយនិងមោទកភាពជាទីបំផុត នៅពេលដែលការប្រកួត មានភាពស្វិតស្វាញនិងប្រព្រឹត្តិទៅប្រកបដោយយុត្តិធម៌ ។ និយាយឲ្យចំ គឺការប្រកួតគ្នាដោយអនុលោមតាមក្រិតក្រម ។ នៅពេលអ្នកកីឡាណាម្នាក់ ឬក្រុមកីឡាណាមួយ យកឈ្នះលើគូបដិបក្សរបស់ខ្លួនដោយប្រើល្បិចកលទុច្ចរិត គេរមែងឃើញមហាជនស្អប់ខ្ពើមក្រុមអ្នកកីឡាទុច្ចរិតទាំងនោះ ជាងអាចម៍ទៅទៀត ។ កាលពីទសវត្សឆ្នាំ ១៩៩០ កីឡាការនីរាំលើទឹកកក(Skating)អាមេរិកាំងមួយរូបឈ្មោះ តុណយ៉ា ហាឌីង (Tonya Harding) បានរួមគំនិតជាមួយនឹងសហការីរបស់នាង ដោយអោយពួកគេទៅលួចវាយក្បាលជង្គង់គូបដិបក្សរបស់នាងឈ្មោះ ណាន់សុី ឃារីហ្គាន (Nancy Kerrigan) ដើម្បីឲ្យនាង ឃារីហ្គាន បាត់បង់លទ្ធភាពក្នុងការប្រកួត ។ នៅពេលរឿងនេះបែកធ្លាយ នាងតុណយ៉ា ហាឌីង ត្រូវបានសាធារណជនស្អប់ខ្ពើមរហូតដល់សព្វថ្ងៃ ។ ថ្វីត្បិតតែនាង ហាឌីង នៅរស់រានមានជីវិតនៅឡើយ កិត្តិយស កេរ្ត៍ឈ្មោះ និងអាជីពជាកីឡាការនីរាំលើទឹកកករបស់នាង បានស្លាប់វិនាសសន្តិតាំងតែពីថ្ងៃដែលអំពើទុច្ចរិតរបស់នាងត្រូវបានលាតត្រដាង ។ រឿងអាស្រូវកីឡា មិនខុសគ្នាអំពីរឿងអាស្រូវនយោបាយទេ ។ នៅពេលក្រុមបក្សណាមួយប្រើអំពើទុច្ចរិត ដើម្បីកំចាយគូបដិបក្សរបស់ខ្លួន គេរមែងឃើញមហាជន ទាំងនៅក្នុងប្រទេស ទាំងនៅលើឆាកអន្តរជាតិ ថ្កោលទោសនិងស្អប់ខ្ពើមអ្នកប្រព្រឹត្តិអំពើទុច្ចរិតយ៉ាងខ្លាំង ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ គេឈប់រាប់រកនិងស្អប់មុខទៀតផង ។ ប្រការនេះ វាហាក់ដូចជាកំពុងកើតមានមកលើគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដែលប្រើយុទ្ធសាស្ត្រស្រដៀងនឹងនាង តុណយ៉ា ហាឌីង ដើម្បីស្វែករកជ័យជម្នះ ។ សហគមអន្តរជាតិ ជាពិសេសប្រទេសគោរពលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ហាក់ដូចជាកំពុងមានភាពសោះអង្គើយជាមួយនឹងថ្នាក់ដឹកនាំនិងរដ្ឋាភិបាលឯកបក្សកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ ។ ចំណែកពលរដ្ឋខ្មែរក៏ហាក់ដូចជាសោះអង្គើយដែរ ។ ថ្វីត្បិតតែពលរដ្ឋជាច្រើន ជាពិសេសកម្មករកាត់ដេរ មើលទៅហាក់ដូចជារីករាយណាស់ពេលបានជួបថតសែលហ្វីជាមួយនឹងសម្តេចនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ម្តងៗ យើងមិនដឹងទេថា តើទឹកមុខញញឹមរបស់កម្មករទាំងនោះ មានប៉ុន្មានភាគរយដែលជាការញញឹមចេញមកដោយសុទ្ធចិត្ត ។ កាលជំនាន់ខ្មែរក្រហម ប៉ុល ពត ដឹកនាំប្រទេសកម្ពុជា ខ្ញុំក៏ធ្លាប់ញញឹមសម្តែងការរីករាយដូចកម្មករកាត់ដេរទាំងនោះដែរ នៅពេលគេបង្ខំឲ្យទៅចូលរួមប្រជុំជាមួយនឹងកម្មាភិបាលថ្នាក់លើម្តងៗ ។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបន់ឲ្យតែរបបអន្យតេរ្ថីយ៍ និងមេដឹកនាំចង្រៃអន្ធពាលទាំងនោះវិនាសអន្តរាយចេញអំពីទឹកដីខ្មែរ ។ សព្វថ្ងៃ ប៉ុល ពត និងរបបខ្មែរក្រហមបានវិនាសអន្តរាយចេញពីពិភពលោកនេះជិតកន្លះសតវត្សហើយ ប៉ុន្តែ កេរ្ត៍ឈ្មោះរបស់មនុស្សដែលដឹកនាំរបបនេះ នៅតែស្អុយគគ្រុកនៅឡើយ ៕ (អាចម៍ជាប់ជើងអាចលាងជ្រះក្លិន កេរ្ត៍ឈ្មោះដែលអសោចហោចហិនចោលក្លិនស្អុយដល់ឋានបាតាល ។)